Eigenlijk zag ik best tegen de Rouwarbeid op, maar Astrid begreep me, ik hoefde niets uit te leggen.

Marieke verteld haar ervaringsverhaal. Voor mijn vijftigste verjaardag, op 30 mei 2023, kreeg ik van mijn zus en zwager een Rouwarbeid traject bij Rouwhout cadeau. Mijn middelste dochter, Judi, is op 9 juni 2022 overleden, mijn vijftigste verjaardag viel dus nog precies in het eerste rouwjaar.

Er werd een kennismakingsgesprek met Astrid gepland, mijn zus is met me meegegaan om me te steunen. Eigenlijk zag ik er best tegenop, ik moest mijn verhaal weer vertellen, iets wat gepaard gaat met enorm veel emoties. De kennismaking met Astrid was heel fijn. Ik vind haar een enorme rustige, empathische en lieve vrouw die erg goed kan luisteren. Ik heb uitgebreid verteld over Judi, hoe bijzonder en mooi mens het was, die ondanks de grote hobbels in haar leven altijd voor anderen klaar stond en hielp waar ze kon, maar ook heel dankbaar was voor wat anderen voor haar deden. Haar dankbaarheid toonde ze dan onder andere door een lief kaartje met mooie woorden te sturen, woorden die nu heel dierbaar voor me zijn geworden.

Het herineringshoekje bij Marieke thuis

Tijdens het vertellen van mijn verhaal had Astrid al een aantal dingen bedacht die ik zou kunnen gaan maken en heeft die met me besproken. We hebben een mooie schijf hout uitgekozen waarop we een stuk tekst uit een van de kaarten van mijn dochter zouden gaan branden. Wat make-up van Judi én een beetje zand van het strand in Groede, waar ze zich altijd zo fijn voelde, werd vermengd met epoxy. Dit betekenisvolle mengsel zou als een traan uit de barst van de schijf lopen. Astrid hield de houtschijf voor me apart en ik zou een nieuwe afspraak plannen om actief aan de slag te gaan met de schijf hout, de tekst het make-up mengsel van Judi.

Dat maken van een afspraak schoof ik op de lange baan. Ik zag er tegenop, vond het moeilijk en confronterend om met het handgeschreven kaartje van Judi aan de slag te gaan. Ik voelde ook helemaal geen druk om de tweede afspraak te plannen, Astrid liet dat volledig aan mij over. Toen de afspraak eindelijk stond kwam ik te laat, weer vond ik het lastig om te gaan, maar Astrid begreep dit, ik hoefde niets uit te leggen.

Alle materialen stonden klaar en met wat uitleg kon ik aan de slag, Astrid was op de achtergrond aanwezig, maar liet me dit alleen doen. Tijdens het branden van de tekst was Judi heel dicht bij me. Ik zag haar aan haar keukentafel zitten om die kaart voor me te schrijven en ik weet dat ieder woord wat ze me schreef recht uit haar hart is gekomen.  Met regelmaat werd ik emotioneel, maar dat was goed.

Marieke zit in gedachten verzonken de tekst van de kaart van haar dochter Judi te branden op de boomschijf

Aangezien het epoxy mengsel nog moest drogen kon de schijf niet direct mee naar huis. Astrid en ik hebben een aantal weken later afgesproken op het herinneringsbankje aan de Lek wat we voor mijn dochter hebben laten plaatsen. Daar heeft ze me de schijf overhandigd en was de cirkel eigenlijk heel eventjes weer rond.  

Het herinneringsbankje aan de Lek. De Troosthartjes liggen klaar om aan Marieke te geven

Van het overgebleven epoxymengsel, met de make-up en het zand, had Astrid sleutelhangers voor mij, mijn andere twee dochters en mijn zus gemaakt. Aan de ene zijde een traan van het make-up en zand mengsel, aan de andere zijde ‘Juud’ met een hartje, wat ze had overgenomen in haar Judi’s eigen handschrift. Zo dragen we Judi dagelijks met ons mee.

Ook had Astrid nog 50 kleine Troosthartjes gemaakt met het epoxy mengsel. Deze hartjes deel ik nu uit aan de mensen die Judi ook missen. Dit kleine gebaar wordt als een heel bijzonder troostcadeau ervaren.

Een herinneringsitem is niet zomaar een houtschijf met een tekst, het is echt een heel proces met enorm veel emoties. Een proces dat begeleid wordt door Astrid die enorm veel creatieve ideeën heeft om het item heel persoonlijk te maken, die aanvoelt wanneer je even alleen wilt zijn en het merkt als je even een arm om je heen nodig hebt.