‘Rouwen is als een roeiboot met twee riemen’
Deze zin stond bovenaan een kaart die Ton kreeg van de twee dames die de lotgenotengroep Partnerverlies in de gemeente Molenlanden begeleiden. Ton had zich bij deze groep aangesloten en ervoer hier veel steun.
Roeien met twee riemen, is de metaforische uitleg van het rouwmodel zoals Stroebe en Schut ontwikkelden. Dit duale procesmodel laat zien dat je heen en weer beweegt in het rouwproces. Het ene moment ben je op je verlies gericht en het andere moment op je herstel. Beide richtingenzijn nodig om verder te komen.
Het is als roeien met twee riemen, je komt niet verder als je enkel één riem gebruikt. De metafoor van de roeiboot en het gebruik van de beide riemen werd verteld tijdens de bijeenkomsten, maar het was Ton toen ik met hem sprak over zijn hulpvraag, alweer enigszins ontschoten.
Ton gaat verhuizen en klopte daarom bij mij aan tijdens de Valentijns Open Dag.
In zijn huidige woning heeft hij een gedachtenismuur, ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw.
Vele dierbare foto’s van zijn overleden vrouw hangen daar te prijken.
In zijn nieuwe huis past dat niet meer, en dus zocht Ton naar een oplossing.
Of ik mee wilde denken en eventueel een herinneringsitem voor hem wilde maken? Uiteraard!
De tekst op de gekregen kaart sprak hem zo aan dat hij deze ook graag in zijn nieuwe gedenkhoekje verwerkt wilde hebben. We kozen er een rond boomschijfje voor uit met ruimte voor een waxinelichtje. Ik legde hem diverse lettertypen voor. Resoluut wees hij een schoonschrift aan. ‘Deze uiteraard.’ was zijn antwoord. ‘Zo moest ik vroeger schrijven en zo heb ik mijn leerlingen hier op de basisschool in Groot-Ammers ook leren schrijven. ’Ik vroeg hem of hij er tegenop zag om te verhuizen. Om alleen deze stap te maken naar een nieuw thuis, waar zijn echtgenote geen weet van heeft gehad. Zijn antwoord daarop was ‘Nee’. Het paste goed bij de gedachtegang van zijn vrouw, die altijd zei: ‘Niet achterom kijken, dat is geweest. Vooruit kijken!’ Op het herinnerings-item is een handgeschreven tekst van zijn vrouw gebrand evenals haar lievelingsbloem, de orchidee. Een metalen klem zal ervoor zorgen dat hij iedere gewenste foto aan dit item kan hangen, aangepast aan een datum van betekenis of speciale gebeurtenis. Het wisselen van de foto's zorgt ervoor dat hij actief bezig kan zijn met zijn gevoel, wat naar mijn idee zeer helpend kan zijn in zijn rouwproces. Ook hiermee geeft hij uiting aan zijn gevoelens. Nadat we alle ins en outs besproken hadden vroeg hij me of het klaar kan zijn met de Paasdagen. Dan gaat hij, net als hij al jaren doet, met zijn gezin weg. ‘Als de herinneringsproducten dan klaar zijn, dan kan ik ze meenemen naar ons vakantieverblijf. Zo is mijn vrouw er toch een beetje bij.’ Met een grote glimlach beloofde ik hem het op tijd klaar te hebben. Dit vind ik zo waardevol! Ton had iets met de tekst van de kaart, en hoe beter ik Ton leerde kennen, hoe meer ik zag dat hij het deed, het roeien met twee riemen. Hij kijkt vooruit. Hij maakt nieuwe stappen en zorgt ervoor dat er een nieuw herdenkingshoekje in zijn nieuwe huis komt. Geheel passend bij de ene riem van ‘verder leven’. Zijn herinneringsaltaartje gaat mee met het familieweekend, zodat zijn vrouw er ook een beetje bij is. Ongetwijfeld zoekt hij voor dat Paasweekend foto's uit van eerdere Paasweekenden, toen zijn vrouw er nog bij was. Onder andere met dit laat hij mij zien dat hij ook de andere roeispaan gebruikt, de spaan van ‘verlies en verdriet’. Met het proces dat met deze opdracht gepaard ging, liet Ton mij de praktijk van het roeien met twee riemen zien. Ton houdt koers door het gebruik van beide riemen. Zo komt hij vooruit, geheel in de gedachtegang van zijn vrouw, want; wat achter je ligt is voorbij, je moet vooruit in het leven. Het mooie bij roeien met twee riemen is dat je vooruit gaat terwijl je achter je kijkt.
Voor de oplettende kijker; ik heb uiteraard mijn foto uit de klem gehaald. Ik maak graag plaats voor de talloze dierbare foto’s van Ton's vrouw, die veel beter bij dit item passen.