Na jaren mag het verlies van Anke steeds meer aan het licht komen.
- Astrid van der Ham
- 17 sep
- 3 minuten om te lezen
Diffuus verlies Niet ieder verlies is even zichtbaar. Verlies kan meerdere oorzaken hebben en tegenstrijdige gevoelens opleveren. Naast de rouwgevoelens kunnen er ook gevoelens van schaamte of schuld meespelen. Rouwen wordt daardoor bemoeilijkt en niet altijd begrepen door omstanders. De makkelijkste weg kan zijn dat het verlies zo diep weggestopt wordt dat je er zelf ook (bijna) niet meer bij stilstaat. Tot je er niet meer om heen kunt…. Stap voor stap
Het gebeurde Anke, op een zeker moment realiseerde ze zich dat ze wel degelijk een groot verlies in haar leven had geleden. Dat besef kwam beetje bij beetje.
Het diep weg gestopte verlies, kreeg stap voor stap meer aandacht.

Rouwarbeid en veiligheid
Anke belde mij op en vroeg of ze Rouwarbeid bij mij mocht volgen.
'Mag ik ook ter plekke beslissen waarmee ik aan de slag wil?' Uiteraard is dit geen probleem bij mij. Bij binnenkomst, tijdens onze eerste ontmoeting, onderzocht ze voorzichtig of ik haar de veiligheid kon bieden die ze nodig had om haar kwetsbare verhaal te vertellen. Ze ervoer die veiligheid snel. Al pratende kwam haar verlies steeds meer naar boven, het mocht er zijn tijdens ons gesprek. Haar verlies is na jaren bespreekbaar voor haar en haar gezin geworden en kon ook in de veiligheid die Anke ervoer tijdens de eerste sessie Rouwarbeid verteld worden.

Niet alleen woorden vertelden haar verhaal
Tijdens het gesprek werden de tranen afgewisseld met een lach. Zware tonen en de lichte speelse klanken wisselden elkaar af. ‘Ik hoef geen woorden op het herinnerings-item. Ik weet wat ik hiermee bedoel, en dat is genoeg’ zei ze. We zochten tussen vele vormen en maten hout tot ze zei ‘Dit is hem’. De vormgeving werd steeds duidelijker. Ze zou gebruik gaan maken van meerdere materialen. Anke besloot haar symbolen thuis, in alle rust, te willen maken.
Het verlies mag steeds meer in het licht komen te staan De tweede keer dat Anke kwam liet ze me eerst haar eerdere werkstukken zien,
Bij haar eerste werkstuk, een praatstok (van Wim van Lent) hingen haar symbolen voor haar verlies, twee maantjes, onderaan haar versierde stok. Ze waren nauwelijks zichtbaar, maar ze waren er, en dat was het begin. Haar tweede werkstuk was een driedimensionaal schilderij. Dit maal prijkte haar maantjes bovenaan. Ook daarbij waren ze nog niet heel erg aanwezig.
Ik ervoer het als heel bijzonder dat ze me deelgenoot liet zijn van haar eerdere werkstukken. Het proces dat zich in haar afspeelt zag ik groeien. Haar verlies mocht steeds meer aan het licht komen.
Meebewegen
Anke besprak daarna nog een paar puntjes met me. Ze wilde een paar kleine aanpassingen maken ten opzichte van het eerste ontwerp. Dat voelde beter. Daarmee mee kunnen bewegen is voor mij een must. Het draait niet om mij maar om haar en haar rouwproces.

Uit het hart
Na enige oefening op een proefstukje brandde Anke een hart op de ruwe schuine boomschijf, die aan de achterzijde een zachte, beschermende moslaag heeft. Het hart dat symbool staat voor haar beslissing destijds, die vanuit én ook met pijn in haar hart genomen is.

Aan het licht brengen In het hart werden twee gaten geboord waaruit twee goudkleurige metaaldraden omhoog rezen en zo aan het licht kwamen.
Met naald en draad werden liefdevol de symbolische, en zachte maantjes aan de metaaldraden bevestigd.
De heerlijk geurende en qua kleur precies passende lavendel takjes mochten niet ontbreken en werden er losjes op bevestigd.

Vanuit het diffuse, prijken haar symbolen nu in het licht
Toen Anke klaar was keek ik haar aan en zag haar stralen. Haar diffuse verlies is tijdens haar twee Rouwarbeid sessies in het licht gezet en daarmee is lucht voor deze vorm van rouw gecreëerd.
Opmerkingen