Zodra de eerste zonnestralen tevoorschijn komen na de winter leef ik zoveel mogelijk buiten. Iedere ochtend gaat de tuindeur open en hoop ik mijn dag op te kunnen starten met een kop koffie in het zonnetje. We eten buiten, we werken in onze tuinen, we ontvangen vrienden en familie buiten. Buiten zijn, het brengt mij rust. Het maakt dat ik meer uit mijn hoofd kom en bewuster leef met datgene dat de natuur ons brengt. Het brengt me dichter bij mezelf. Het brengt me creativiteit, inzichten, werkvormen en ook materiaal om mee te werken. Alles vanuit de rust van de natuur, die mij in laat zien dat ik daar onderdeel van mag zijn, dat ik niet zonder de elementen kan leven. Dat alles zijn eigen gang gaat (zolang wij mensen het maar niet verpesten)
Buiten is de plaats waar ik naar binnen keer!
Deze foto is tijdens mijn vakantie in Oostenrijk genomen. Verwonderend sta ik te kijken naar de prachtige natuur. Ik kan me zo klein voelen als ik daar in de bergen ben! Ik zie bij iedere stap wel weer iets moois. (waarvan met regelmaat iets kleins in mijn rugzak verdwijnt ;-)) Of ik kom tot metaforische gedachten over het leven, mijn leven. Bijvoorbeeld door de natte boomwortels waar ik overheen loop en me bedenk hoe dat voelt om keer op keer vertrapt te worden. Buiten is dus echt de plaats waar ik naar binnen keer! De nieuwe ideeën die zich deze zomer in mijn gedachten ontpopten ben ik aan het uitwerken. Zo hoop ik nog meer creatief werk aan te kunnen bieden.
We staan op de drempel van de zomer naar de herfst.
Op dit moment vallen er dikke regendruppels en wordt de lucht opgelicht door bliksemflitsen.
Voor de verandering wordt de tuindeur even gesloten.
Een nieuw seizoen dient zich aan.
Een seizoen waarin ik meer van binnen naar buiten keer.
Ik zoek, net als andere jaren, in de herfst en winter meer de ontmoeting met anderen op, zowel voor de gezelligheid als voor diepgaande gesprekken.
Zo begeleid ik in de komende maanden ook jou, je buurman, jouw vriendin, je tante of collega graag weer in een stuk creativiteit rondom een rouwproces.
Samen aan de slag gaan. Nadenken over het gemis, sparren over welke betekenis dit verlies heeft in het dagelijkse leven.
Daarbij kan de natuur vaak een mooie spiegel voor ons zijn, of dienen als metafoor voor het leven. Samen zoeken naar een symbool, metafoor of zelfs een ritueel en daar op voortborduren tot we tot een passend ontwerp komen voor een herinnerings-item waar de overledene in herkent wordt.
Ben jij zelf toe aan het uiting geven aan de verliezen die jij, ongetwijfeld, geleden hebt in je leven?
Of ken jij iemand die hier baat bij zou hebben? Ik zet mijn deur graag voor je open!
Ik ben er voor je, met frisse zin, ga ik samen met jou aan de slag!
Ook tijdens het proces van vertellen en luisteren kunnen we naar buiten trekken. Samen de natuur in, het brengt rust en vaak ook hele mooie inzichten. Ik kijk er naar uit om samen met jou (buiten) naar binnen te keren. ~ Astrid ~